فرایند ﻓﯿﺸﺮ – ﺗﺮوﭘش چیست؟

ﯾﮑﯽ از راﻫﻬﺎي اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺗﺒﺪﯾﻞ آن ﺑﻪ ﻣﻮاد ارزﺷﻤﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﺳﺖ. ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ  یکی از این روش هاست. روﺷﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﺎﻣﺪ مثل زﻏﺎل ﺳﻨﮓ و ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺎ ارزشﺗﺮ ﻧﻈﯿﺮ ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﻣﺎﯾﻊ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ که اولین گام در این خصوص ایجاد گاز سنتز است. و ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت زﯾﺎدي ﺟﻬﺖ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻓﻨﺎوريﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﮔﺴﺘﺮه ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ وﻧﻮع ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ از C4 ﺗﺎ C60 اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، ﻣﺤﺼﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﻮراك اوﻟﯿﻪ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﭘﺘﺮوﺷﯿﻤﯽ وﺳﻮﺧﺖ ﺧﻮدروﻫﺎ ﺑﮑﺎر ﻣﯽروﻧﺪ، اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي دارﻧﺪ. ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻓﯿﺸﺮ- ﺗﺮوﭘﺶ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﮔﻮﮔﺮد، ﻧﯿﺘﺮوژن و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮدن درﺻﺪ آروﻣﺎﺗﯿﮏﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ آﻻﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮاد ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺎري ﺑﻮدن از ﻣﻮاد ﺳﻨﮕﯿﻦ و دارا ﺑﻮدن ﻋﺪد ﺳﺘﺎن ﺑﺎﻻ (ﺑﺮاي دﯾﺰل) ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﺣﺘﺮاﻗﯽ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ دارﻧﺪ.

ﺳﻨﺘﺰ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦ ﻫﺎ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ در ﺣﻀﻮر ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰوري اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺟﺰء ﻓﻌﺎل آن را ﻓﻠﺰات ﮐﺒﺎﻟﺖ و آﻫﻦ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ.

براي ﺗﻬﯿﻪ اﺗﯿﻠﻦ و ﺳﺎﯾﺮ اﻟﻔﯿﻦﻫﺎي ﺳﺒﮏ از ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ، روشﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ وﺟﻮد دارد. اﯾﻦ روشﻫﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از

• ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ – ﺗﺮوﭘش
• ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻨﺘﺰ اﺻﻼح ﺷﺪه ﻓﯿﺸﺮ- ﺗﺮوﭘش
• ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺘﺎﻧﻮل
• ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ ﺑﻪ اﺗﺎﻧﻮل و ﺳﭙﺲ آﺑﮕﯿﺮ
• ﮐﺮاﮐﯿﻨﮓ دي ﻣﺘﯿﻞ اﺗﺮ، ﮐﻪ ﻣﺠﺪداً از ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ ﯾﺎ ﻣﺘﺎﻧﻮل ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ
• ﮐﺮاﮐﯿﻨﮓ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻓﯿﺸﺮ-ﺗﺮوﭘش

ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ- ﺗﺮوﭘﺶ ﻓﺮاﯾﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﯽ آن ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ (ﻣﺨﻠﻮط ﻣﻮﻧﻮاﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ و ﻫﯿﺪروژن) ﺣﺎﺻﻞ از ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ ﯾﺎ زﻏﺎل ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦﻫﺎي ﺧﻄﯽ و ﻣﺤﺼﻮﻻت اﮐﺴﯿﮋندار ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﮔﺮدد. ﻣﺤﺪوده ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ و ﻧﻮع ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ازC4 ﺗﺎ C60 ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻتﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﻧﻔﺘﺎ و ﮔﺎزوﺋﯿﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. در واﻗﻊ ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ راﻫﯽ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮاي ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﺟﺎﻣﺪ (زﻏﺎل ﺳﻨﮓ) و ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﯾﻌﺎت ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻨﯽ اﺳﺖ.

ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻓﯿﺸﺮ-ﺗﺮوﭘﺶ، ﻓﺮاﯾﻨﺪي ﺷﺪﯾﺪاً ﮔﺮﻣﺎزا ﺑﻮده ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ در ﺣﺪود Kj /mol  ۱۴۰ ۱۶۰-را آزاد ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﯾﮏ داﻣﻨﻪ دﻣﺎﺋﯽ ﮐﻢ در ﺣﺪود c°۳۴۰ اﯾﻦ واﮐﻨﺶ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد.

در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دو ﺷﺮﮐﺖ ﺳﺎﺳﻮل” در آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ۱۷۵۰۰۰ ﺑﺸﮑﻪ در روز و ﺷﻞ” در ﻣﺎﻟﺰي ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ۱۲۵۰۰ ﺑﺸﮑﻪ در روز ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ واﺣﺪﻫﺎي ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ- ﺗﺮوﭘﺶ در ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺳﻪ ﻣﺪل اﺻﻠﯽ را ﺑﺮاي آﯾﻨﺪه ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ ﻣﯽﺗﻮان در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ

1. از ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺣﺎﺻﻞ از ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻓﯿﺸﺮ ﺗﺮوﭘﺶ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. در اﯾﻦ روش دو ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺠﺰا ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺨﻠﻮط ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ.
2. اﯾﻦ روش ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ روش ﻗﺒﻠﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﻧﻔﺖ ﺧﺎم ﺳﻨﺘﺰي از روش ﻓﯿﺸﺮ ﺗﺮوﭘﺶ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﺧﺎم ﺧﻮراك ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎه ﻣﺨﻠﻮط و ﺳﭙﺲ در ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎي ﭘﺎﻻﯾﺸﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. از ﮔﺎزﻫﺎ و ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦﻫﺎي ﺳﺒﮏ ﻫﻤﺮاه ﻧﻔﺖ ﺧﺎم ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﻮراك ﺑﺮاي ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.
3. ﻓﺮاﯾﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﻔﺖ ﺧﺎم ﺑﻪ ﮔﺎزﻫﺎي ﺳﻨﺘﺰي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﯽﻫﺎي ﻧﯿﺮوﮔﺎهﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﺳﺘﻦ از ﻓﺸﺎرﻫﺎي زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد.

ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ- ﺗﺮوﭘش

ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ-ﺗﺮوﭘﺶ ﺑﻪ ﺣﺪود ۹۰ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد. اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺪﯾﻤﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻫﻤﯿﺖ روزاﻓﺰون آن ﻫﻨﻮز در ﺻﻨﻌﺖ و داﻧﺸﮕﺎه ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ.

اولین ﺑﺎر در ﺳﺎل ۱۹۰۲ ﺳﺎﺑﺎﺗﯿﺮ و ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﯿﺪروژﻧﺎﺳﯿﻮن ﻣﻮﻧﻮاﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور ﻧﯿﮑﻞ، ﻣﺘﺎن را ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ راه ﺑﺮاي ﺗﻬﯿﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦﻫﺎ ﮔﺸﻮده ﺷﺪ. ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺳﻨﺘﺰ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦﻫﺎ و ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت اﮐﺴﯿﮋندار از ﻣﻮﻧﻮاﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰورﻫﺎي اﮐﺴﯿﺪ ﻓﻠﺰي ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺮﮐﺖBASFدر ﺳﺎل ۱۹۱۳ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﯿﺪ. در ﺳﺎل ۱۹۲۱ ﮐﺎﻟﻮرت ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ، ﻣﺘﺎﻧﻮل را در دﻣﺎي c° ۲۰۰ و ﻓﺸﺎر atm 150-200 در ﻣﺠﺎورت ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰورﻫﺎي ﻣﺲ و اﮐﺴﯿﺪ روي ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮد.

ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻔﺘﯽ در آﻟﻤﺎن و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﺧﻮدرو ﺑﺮاي ارﺗﺶ در ﺧﻼل ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ دوم ﻣﺤﻘﻘﺎن را ﺑﺮ آن داﺷﺖ ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﺳﻨﺘﺰي ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﺑﺮاي ﺳﻨﺘﺰ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦﻫﺎ، ﻧﻈﯿﺮ ﭘﺎراﻓﯿﻦﻫﺎ و اﻟﻔﯿﻦﻫﺎ از ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ در ﺳﺎل ۱۹۲۵ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﯿﺸﺮ و ﺗﺮوﭘﺶ در آﻟﻤﺎن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. آﻧﺎن از ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰورﻫﺎي ﻧﯿﮑﻞ، آﻫﻦ و ﮐﺒﺎﻟﺖ در دﻣﺎي ﺣﺪود c° ۱۵۰-۲۰۰ و ﻓﺸﺎر atm 1 اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮدﻧﺪ. از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺠﻢ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﯿﺪروژﻧﺎﺳﯿﻮن ﻣﻮﻧﻮاﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﯿﺶ از آﻧﭽﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻋﻠﻢ ﺷﯿﻤﯽ ﺗﺎ آن زﻣﺎن اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد.

اﻣﺮوزه ﻋﻤﻼً ﺗﻤﺎم ﭘﺎراﻓﯿﻦﻫﺎ و اﻟﻔﯿﻦﻫﺎ در ﻣﺤﺪوده ﻣﺤﺼﻮﻻت ﭘﺘﺮوﺷﯿﻤﯽ و ﭘﺎﻻﯾﺸﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺳﺎلﻫﺎي ﻗﺒﻞ از ﮐﺸﻒ اﯾﻦ واﮐﻨﺶ در آﻟﻤﺎن ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﻮﺧﺖﻫﺎي ﺳﻨﺘﺰي از ﻗﻄﺮان زﻏﺎل ﺳﻨﮓ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺪاﺧﺘﻦ زﻏﺎل ﺳﻨﮓ ﺑﻮد، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪ. ۹ واﺣﺪ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ۷۴۰۰۰۰ ﺗﻦ ﻣﻮاد ﻧﻔﺘﯽ از ﺳﺎل ۱۹۳۶ ﺗﺎ ۱۹۳۹ در ﮐﺸﻮر آﻟﻤﺎن ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪﻧﺪ. ﺷﺮﮐﺖﻫﺎي آﻟﻤﺎﻧﯽ از ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور ﮐﺒﺎﻟﺖ در ﻓﺸﺎر ﮐﻢ (ﻓﺸﺎر اﺗﻤﺴﻔﺮي)ﯾﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﺘﻮﺳﻂ (۶ ﺗﺎ ۱۰ ﺑﺎر) در راﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺑﺴﺘﺮ ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.

در ﺳﺎل ۱۹۳۷ ﯾﮏ واﺣﺪ ﻓﺸﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ۲۰۰۰۰ ﺗﺎ ۲۵۰۰۰ ﺗﻦ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﺷﺮﮐﺖ روﻫﺮﺷﯿﻤﯽ” ﻧﯿﺰ آﻏﺎز ﺑﮑﺎر ﮐﺮد. در ﺳﺎل ۱۹۳۹ دو واﺣﺪ ﻓﺸﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ در ژاﭘﻦ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر واﺣﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻦ واﺣﺪﻫﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﻤﺒﻮد ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور، از ﻣﻘﺪار ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮد. ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎي ژاﭘﻨﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور آﻫﻦ در اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.

از اواﺳﻂ دﻫﻪ ۵۰ ﺗﺎ اواﺋﻞ دﻫﻪ ۹۰ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ در ﻣﻘﯿﺎس ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ در آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺎز ﺳﻨﺘﺰ ﺣﺎﺻﻞ از زﻏﺎل ﺳﻨﮓ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس ﺷﺮﮐﺖ زﻏﺎل ﺳﻨﮓ، ﻧﻔﺖ و ﮔﺎز آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ (ﺳﺎﺳﻮل) ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺖ ﻓﺎز اول ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ واﺣﺪ ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ را در ﺳﺎﺳﻮﻟﺒﺮگ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﯿﺪ. در اﯾﻦ واﺣﺪ از ﺳﻨﺘﺰ ﻓﺸﺎر ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور آﻫﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﻓﺮاﯾﻨﺪ در راﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺑﺴﺘﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ آرگ اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪ. ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻦ واﺣﺪ ۲۴۰۰۰۰ ﺗﻦ ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦ در ﺳﺎل ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺸﮑﻼت ﻓﻨﯽ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا وﺟﻮد داﺷﺖ، در ﺳﺎل ۱۹۶۰ ﺳﻮد ﮐﻤﯽ ﻋﺎﯾﺪ ﺳﺎﺳﻮل ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﯿﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻔﺖ ﺧﺎم ﺳﺎﺳﻮل ﺑﺎ رﺷﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮد اداﻣﻪ داد، وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺸﺪ. در اﺛﺮ ﺑﺤﺮان ﻫﺎي ﻧﻔﺘﯽ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ در ﺳﺎل ۱۹۷۳ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺮﯾﻊ ﻗﯿﻤﺖ ﻧﻔﺖ ﺧﺎم، ﺳﻮد ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺳﻮل ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ. در ﻫﻤﯿﻦ راﺳﺘﺎ در ﺳﺎل ۱۹۷۵ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﯾﮏ واﺣﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺎﺳﻮلIIدر ﺳﮑﻮﻧﺪا ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد. در ﺳﺎل ۱۹۸۰ واﺣﺪ ﺳﺎﺳﻮل ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ۱/۵ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل ﯾﻌﻨﯽ ۴۰% ﻧﯿﺎز ﻧﻔﺘﯽ آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ در آن زﻣﺎن اﺣﺪاث و ﺑﻪ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري رﺳﯿﺪ. واﺣﺪ ﺳﻮم ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﻋﯿﻨﺎً ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺳﻮل II ﺑﻮد در ﺳﺎل ۱۹۸۲ ﻣﻮرد ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. در ﺳﺎﺳﻮل II و III ﻧﺴﻞ دوم و ﺳﻮم راﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ ﻧﺼﺐ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺴﻞ دوم راﮐﺘﻮرﻫﺎي ﺑﺴﺘﺮ ﺳﯿﺎل و دوراﻧﯽ ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور و ﻧﺴﻞ ﺳﻮم ﺑﺴﺘﺮ ﺳﯿﺎل ﻣﻮﺳﻮمﺑﻪ ﺳﯿﻨﺘﻮل ﺑﻮد.

ﺷﺮﮐﺖ ﺷﻞ در ﺳﺎل ۱۹۹۴ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ واﺣﺪ ﺳﻨﺘﺰ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ SMDS را در ﻣﺎﻟﺰي ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﯿﺪ. در اﯾﻦ واﺣﺪ از ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور ﮐﺒﺎﻟﺖ ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯿﺎن ﺗﻘﻄﯿﺮﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه واﺣﺪﻫﺎي ﻫﯿﺪروﮐﺮاﮐﯿﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﺪروژﻧﺎﺳﯿﻮن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ اﻧﻮاع ﺣﻼلﻫﺎ، ﺧﻮراك واﺣﺪﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮاد ﭘﺎك ﮐﻨﻨﺪه و اﻧﻮاع واﮐﺲﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ.

ﺷﺮﮐﺖ ﺳﯿﻨﺘﺮوﻟﺌﻮم ﻧﯿﺰ در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﯿﺮ در زﻣﯿﻨﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﯾﻌﺎت ﻧﻔﺘﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

جدﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻓﯿﺸﺮ  ﺗﺮوﭘﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺮﮐﺖ ﺳﺎﺳﻮل اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ از راﮐﺘﻮرﻫﺎي دوﻏﺎﺑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ذرات ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰور درون اﯾﻦ راﮐﺘﻮر ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺰان اﺧﺘﻼط، اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺮﻋﺖ واﮐﻨﺶ و اﻧﺘﻘﺎل ﺣﺮارت در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ راﮐﺘﻮرﻫﺎي ﻟﻮﻟﻪاي ﺑﺴﺘﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﯾﮑﯽ از ﻣﺰاﯾﺎي اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺳﻬﻮﻟﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﯿﺎس ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﺮﮐﺖ ﺳﺎﺳﻮل ﻣﺸﺎرﮐﺖﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﯽ را در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن از ﺟﻤﻠﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﯾﺮان، ﻗﻄﺮ، ﻧﯿﺠﺮﯾﻪ و اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ ﺑﺮاي اﺣﺪاث واﺣﺪ GTL اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ.