در ادامه مباحث آموزش CCNA در بخش سوم CCNA Routing چند موضوع کوتاه ولی خیلی مهم را مطرح میکنیم که در آینده دانستن این مفاهیم خیلی به ما کمک خواهد کرد.
سوالی که در این مبحث مطرح میکنیم این است که جدول مسیریابی روتر یا Routing Table چگونه ایجاد میشود؟
به دو طریق Dynamic Routing و Static routing. که ما static routing را در بخش قبل و dynamic routing را در بخش بعد خواهیم خواند.
حال به فیلد های موجود در جدول مسیریابی اشاره خواهیم کرد:
- مقصد و subnet : هر بسته ای که وارد روتر میشود ، روتر آدرس ip مقصد را با یکی از رکورد های جدول مسیریابی مطابقت میدهد (match میکند) و سپس بسته را بر اساس آن رکور یا route ، forward میکند.در صورتی که هیچ route ای برای بسته (مقصد) در جدول مسیریابی وجود نداشته باشد، بسته discard خواهد شد.در جدول مسیریابی به ازای هر شبکه یک route در جدول مسیریابی قرار میگیرد و subnet mask محدوده هر مقصد را مشخص میکند.
مثال : بسته ای با مقصد ۱۹۲٫۱۶۸٫۳٫۱۴۰ وارد روتر میشود، با کدام یک از رکورد ها (route) زیر مطابقت دارد؟
استفاده از subnet mask در جدول مسیر یابی ضروری است ، یعنی بدون subnet mask محدوده شبکه مقصد مشخص نمیباشد.
نکته : اگز آدرس مقصد بسته با بیش از یک route در جدول مسیریابی مطابقت داشته باشد، از طریق route ای که forward میشود که subnet mask آن بزرگتر است و یا به عبارت دیگر شبکه specific تر یا کوچیک تر است.
مثال: بسته ای با مقصد ۱۹۲٫۱۶۸٫۳٫۱۴ از کدام مسیر forward میشود؟
۲٫ اینترفیس خروجی و Next hop : آدرس مقصد بسته با هر route ای که مطابقت داشته باشد ، بر اساس اینترفیس خروجی و آدرس روتر بعدی (next hop) آن forward ، route خواهد شد.
سوال : آیا دو فیلد آدرس روتر بعدی “next hop” و “اینترفیس خروجی” جهت forward کردن بسته لازم است؟
(PPP و HDLC) Point To Point Interface : اگر اینترفیس خروجی point to point باشد ، یکی از دو فیلد اینترفیس خروجی و یا next hop کافی است. زیرا هریک دیگری را مشخص میکند.
مثال :
همانطور که در شکل بالا مشاهده میکنید، یکی از دو فیلد interface یا nexthop کافی است زیرا هم s0 و هم ۱۰٫۱۰٫۱۰٫۲ نشان میدهند که ۱۹۲٫۱۶۸٫۲٫۰ را از کجا بریم.
Multi Point Interface : اگر اینترفیس خروجی Multi Point باشد ، آدرس nexthop لازم و کافی است زیرا از اینترفیس خروجی نمیتوان به روتر بعدی رسید اما از آدرس روتر بعدی میتوان اینترفیس خروجی را پیدا کرد.
مثال:
۳٫ Metric : اگر چند مسیر برای یک مقصد وجود داشته باشد، روتر بهترین مسیر را در جدول مسیریابی خود قرار میدهد.انتخاب بهترین مسیر بر اساس metric انجام میشود.metric در هر Dynamic Protocol
معیار متفاوتی دارد. metric پارامتر اعتماد پذیری به یک route در یک routing protocol را گویند.هر routing protocol ای یک پارامتری را انتخاب میکند که بگوید این route برای یک مسیر مساوی بهتر از route دیگری است. مثلا یک routing protocol تعداد روتر های مسیر را انتخاب میکند.مثلا میگه من برای اینکه به PC2 فرضی برسم ، از یه مسیر برم ، ۲ تا روتر را رد میکنم و اگر یک مسیر دیگه ای برم ، ۱ روتر رد میکنم. این routing protocol میگوید من از مسیری میروم که یک روتر را رد کنم. یا مثلا یک routing protocol میگوید من برایم band with مهم است.پس band with را ملاک در نظر میگیرم و میگویم از جهت مجموع band with ها کدام وضعیت بهتری دارد و همون را انتخاب میکنم.
routing protocol یک protocol ای است که بهترین route را پیدا میکند و در routing table یا جدول مسیریابی میگذارد.پس همیشه بهترین مسیرها در routing table است.
حالا یک مسیری را هم از routing protocol ای بلدم که metric ی معبار و ملاکش تعداد روتر های مسیر یا hop count بود و هم از routing protocol ای بلدم که metric اش band with بود.حالا کدام مسیر میرود داخل routing table ؟
جواب : اینها اصلا قابل مقایسه نیستند.زمانی که شما یک routing protocol دارید مقیاستان metric است. گفتیم که metric پارامتر اعتماد پذیری به یک route در “یک routing protocol” است.
نتیجه : وقتی چندین routing protocol داریم ، معیار انتخاب بهترین مسیر metric نیست.
پس پارامنر اعتماد پذیری یک route را metric گویند.مثلا در دو مثال بالا metric یک band with ، routing protocol است و یکی دیگه hop count یا تعداد روتر های مسیر.
مثال :
پس metric برای انتخاب بهترین مسیر برای هر مقصد و قرار دادن آن در جدول مسیریابی مورد استفاده قرار میگیرد.
نکته : هیچگاه مقادیر بین route های داخل جدول مسیریابی از طریق metric صورت نمیگیرد.
تعریف Route : به هر رکورد جدول مسیریابی روتر یک route گفته میشود. هر route با network number آن شناسایی میشود.
به عنوان مثال route مربوط به 
به route فوق اشاره میکند.
