در ادامه مباحث آموزش CCNA و در بخش سوم از این آموزش (ccna routing) در باره routing table صحبت کردیم و گفتیم که مهمترین بخش ccna routing دانستن این موضوع است که جدول مسیریابی روتر یا routing table چگونه پر میشود.بعد آموختیم که با استفاده از دو روش static و dynamic میتوان این جدول را پر کرد. ابتدا static route را یاد گرفتیم و بلد شدیم که route ای به صورت دستی در جدول مسیریابی روتر اضافه کنیم. بعد از آن نیز dynamic routing protocol را یاد گرفتیم و به بررسی دو دسته از این پروتکل ها یعنی distance vector و link state پرداختیم. حالا میخواهیم عملکرد پروتکل Rip را توضیح دهیم که از جمله پروتکل های distance vector است. ما در بخش dynamic routing protocol مزایا و معایب این دسته از پروتکل ها را آموختیم و گفتیم که چه مشکلای بر سر راه این پروتکل ها است.
در این بخش به دو موضوع مهم میپردازیم:
۱)فعال کردن پروتکل Rip و ۲) فعال کردن انترفیس هایی که میخواهیم پروتکل rip روی آن فعال باشد.
مراحل فعال کردن اینترفیس در routing protocol :
۱) ارسال کردن routing update روی آن اینترفیس
۲) پردازش کردن routing update های دریافتی روی آن اینترفیس
۳) ارسال route مربوط به network اینترفیس مورد نظر روی همه اینترفیس های فعال
به مثال زیر توجه کنید:
چند نکته درباره دستور network:
جلوی دستور network در rip version1 فقط میتوانید آدرس network به صورت class full قرار دهید.
تمام اینترفیس هایی از روتر که ip آن با آدرس جلوی دستور match ، network شود، در پروتکل routing فعال میشود.
تفاوت های rip version1 و rip version2 :
در mask ، rip version2 ارسال میشود. در rip version2 آدرس مقصد multicast (۲۲۴٫۰٫۰٫۰) ، routing update است نه broad cast.و authentication support ، rip version2 است.
در صورت مشخص نکردن version در دستور router rip ، پیش فرض version1 خواهد بود.
نکته : جهت مشاهده وضعیت اینترفیس های روتر ، از دستورات زیر استفاده میشود:
show ip rip و show ip protocols
دستورات Trouble Shooting :
debug ip rip و show ip route و show ip protocols که مشخصات پروتکل routing روی روتر را نشان میدهد شامل پارامتر های زمانی ، انترفیس های فعال و … می باشد.
rip load balancing :
اگر روتری بیش از یک route یکسان برای subnet خاص دریافت کند که metric همه آنها یکسان باشد ، همه route ها را در صورت امکان (وابسته به پارامتر maximum path) در جدول مسیریابی قرار میدهد.
پارامتر maximum path تعیین میکند که روتر حداکثر چند مسیر مساوی برای یک subnet در جدول مسیریابی نگه دارد.(پیش فرض عدد maximum path برابر ۴ است.)
سوال : اگر روتر برای یک مقصد چند مسیر مساوی داشته باشد، از کدام مسیر بسته های به مقصد مورد نظر را forward میکند؟
جواب : از load balancing استفاده میکند.
load balancing algorithm به دو صورت ۱) per packet (پیش فرض) و ۲) per destination است.
نکته : دستور جهت تعیین تعداد max path در یک روتر:
Router Rip
maximum path
و دستور جهت تغییر load balancing algorithm در هر اینترفیس روتر:
interface fast ethernet 0/1
ip load balancing {per destination / per packet}
و نکته آخر : برای forwarding بسته هایی که از روی خود روتر تولید میشود، الگوریتم load balancing همواره per packet است.
در ادامه مبحث آموزش CCNA به ادامه معرفی dynamic routing protocol های دیگر میپردازیم.
قسمت قبل قسمت بعد فهرست آموزش CCNA
